Czołem moje Hipolity!

Dzisiaj będzie historia o determinacji, pokonywaniu ograniczeń i WIELKIEJ IMPROWIZACJI. Co prawda wynikała ona tylko i wyłącznie z bycia nadwrażliwym na pewne zjawiska, ale wynik tego był... no, sami się przekonacie. Żeby uchwycić absurdalność tej sytuacji zrobiłam filmik, który wmontowałam w drugą część tej historii.

Jedyne, co musicie wiedzieć na ten moment, to:

- Glovebox (komora rękawicowa) jest użytecznym narzędziem do pracy w atmosferze gazów niereaktywnych (argon, azot), czyli dla mojej pracy jest to niemałe ułatwienie: wkładam łapska w rękawice i mogę działać jakbym pracowała na powietrzu, bez kręcenia kurkami na linii Schlenka, miodzio!

- Glovebox przeze mnie okupowany znajduje się w miejscu, z którego przenieśliśmy laboratorium, dlatego nie mam tam prawie nic oprócz najpotrzebniejszego szkła.

- O taki glovebox się dba regularnie, i takie jest teraz moje zadanie jako jego jedynego (na ten moment) użytkownika. Szefo mi czasami pomaga, bo do pewnych rzeczy potrzebuję drugiej pary rąk (do tego silniejszych ode mnie).

- Ostatnio musieliśmy zrobić regenerację reaktora (który pozbywa się resztek tlenu i wody z argonu wpływającego do komory). Podczas regeneracji używa się mieszanki ok. 5% wodoru w argonie. Produktem takiej regeneracji jest woda, którą trzeba zebrać do jakiegoś pojemnika. Glovebox, z którego korzystam, nigdy nie miał problemów z tlenem czy wodą, więc nie przypominam sobie, żeby reaktor przeszedł taką operację w ciągu ostatnich lat. Ostatnio jednak zaczął widocznie tracić swoje właściwości, stąd decyzja o regeneracji.

Wyposażeni w taką wiedzę, możemy wskoczyć na pokład: